Sünnete  ilişkin  farklı  tanımlar  verilmekle  birlikte, tüm tanımların ortak noktası sünnetin mutlak olarak, diğer bir deyişle herhangi  bir  sınırlamaya  (takyîde)  gitmeksizin  kullanıldığında  Hz.  Peygamber’in (s.a.v.) söz, fiil ve takrirleri yerine kullanılması ve takip edilen bir yol, usûl vasfını taşımasıdır. Nitekim Abdullâh b. Mes‘ûd’un (r.a.), “Hz.  Peygamber  bize  sünen-i  hüdâyı  öğretti”  (Müslim, Mesâcid ve mevâdi‘u’s-salât 45, hadis no: 1519 ve 1520) şeklindeki sözü sünnetin insanı hidâyete erdiren yol anlamını da içerdiğini göstermektedir.