Özellikle son iki yüzyılda yaygın biçimde çeşitli İslâm toplumlarında farklı şekillerde ortaya çıkan sünneti/hadisi dikkate almadan dini anlamaya çalışma gayretleri, Nebevî uygulamanın dikkate alınmayışı konusuyla ilgili olarak yukarıda işaret edilen hususlarda meydana gelen aksaklıklar dolayısıyladır. Bir yandan şarkiyatçıların dine yönelik eleştirileri, bir yandan benzer fikirleri İslâm toplumlarında dile getirenlerin iddiaları, diğer taraftan Hz. Peygamber’in dinin anlaşılmasındaki vazgeçilmez rolünü göz ardı eden, kendilerine Ehl-i Kur’ân diyenlerin anlayışı ve herhangi bir usûle dayanmadan sadece Kur’ân’ı referans alma gibi yaklaşımlar, dinî düşünce ve uygulama konusundaki kargaşanın en önemli sebepleridir.