Kur’ân-ı Kerîm’de Hz. Peygamber’e itaat edilmesini emreden birçok âyet bulunmaktadır. Bu âyetlerin birinde şöyle buyrulmaktadır: " De ki, Allah’a itaat edin, Resûlüne itaat edin. Eğer sırt dönerseniz bilin ki Peygamber kendi görevinden siz de kendi yükümlülüğünüzden sorumlu olursunuz. Fakat ona itaat ederseniz doğru yolu bulursunuz. Yoksa Peygamber’in (s.a.v.) görevi açıkça tebliğ etmekten başka bir şey değildir (Nur, 24/54). Âyet-i kerîmede Allah Resûlü’ne itaat edilmesinin gerekliliği açıkça vurgulandığı gibi, bu durum, doğru yolu bulmanın bir şartı olarak da ifade edilmiştir. Başka bir âyette ise “Kim Resûle itaat ederse Allah’a itaat etmiş olur" (Nisa, 4/80) buyrularak Hz. Peygamber ile Allah’a itaat birlikte zikredilmiştir. Çünkü Hz. Peygamber’i insanlara dini tebliğ etme vazifesini veren ve onu elçi olarak görevlendiren Allah’tır. Dolayısıyla elçiye itaat etmeyip onu reddetmek bir anlamda elçiyi gönderen makama saygısızlık etmektir ki, bunu yapan bir şahsın iman dairesinde kalamayacağı açıktır (Elmalı, Kur’ân Dili, II, 305). Buna göre Allah ve Resûlü’ne itaat etmek ebedî hayatta kişiyi kurtuluşa (Nur, 24/52); ona itaatsizlik ise cehenneme götürecektir (Nisâ, 4/115).