Ebû  Hanîfe,  Ca‘fer  es-Sâdık,  el-Evzâî,  Mâlik,  eş-Şâfiî, Ahmed b. Hanbel gibi ilk dönem hadis ve fıkıh âlimleri, ortaya koydukları ictihad  çalışmalarıyla  rivâyet-dirâyet  bütünlüğünün  pratiklerini  göstererek birer  mektep  açmışlardır.  Ebû  Ca‘fer  Tahâvî’nin  Şerhu  ma‘âni’l-âsâr, Râmhürmüzî’nin  (v.  360/971)el-Muhaddisü’l-fâsıl,  İbn  Abdilberr’in  et-Temhîd,  Gazzâlî’nin  (v.  505/1111)  Kânûnu’t-te’vîl,  Muhammed  Gazâlî’nin (v. 1416/1996) es-Sünnetü’n-nebeviyye beyne ehli’l-fıkh ve’l-hadîs ve Yûsuf Karadâvî’nin  Keyfe  neteâmelu  maa’s-sünneti’n-nebeviyye  adlı  eserleri,  hep aynı çabanın ürünleri olarak ortaya çıkmıştır.