Günümüzde önemli bir işitsel iletişim aracı olan radyo, 1920’ li yıllardan itibaren toplumda farklı dinleyici kitlelerine ulaşmaya başlamış ve aracın en önemli üstünlüğü ikna edici olmasından kaynaklanmıştır. Radyo, hem bireysel hem de toplumsal bir kitle iletişim aracıdır. Bireyseldir, çünkü sahip olduğu içerik ile kişilerin sorunlarından kurtulmasını sağlarken, aynı zamanda onların eğitim ve eğlenme gereksinimlerini karşılamaya yardımcı olur. Toplumsaldır, çünkü değişim içinde olan toplumu yansıtırken, toplumdaki bireylerin bilgilenme gereksinimini karşılayarak temel konularda farkındalığı sağlar. Bu özelliklerinden hareketle radyo hem bireysel hem de toplumsal bir kitle iletişim aracı olarak toplumda; haber verme, etme, eğlendirme, propaganda, mal ve hizmetlerin tanıtımını sağlama ve inandırma ve harekete geçirme işlevlerini yerine getirir.

Radyonun teknik bir takım özellikleri; hızlı haber akışı sağlayabilmesi, etkili bir şekilde dinleyicilerine ulaşabilmesi ve başka işlerle uğraşırken de dinlenebilme özellikleri, aracın yaygınlaşmasındaki önemli nitelikler olarak kabul edilmektedir. Özellikle hız ve mobil olabilme özellikleri radyoyu diğer iletişim araçlarından ayırmaktadır.