Halkla ilişkilerin günümüzde oynadığı bu stratejik rol zaman içinde ortaya çıkan evrimsel bir değişim sürecinin sonucudur. Modern anlamda halkla ilişkiler 19. yy’ın başlarında bir tanıtım çabası olarak ortaya çıkmıştır. Bu nedenle 1800-1899 yılları arasını kapsayan dönem halkla ilişkiler açısından “tanıtım çağı” olarak adlandırılmaktadır. Tanıtım çağı örgütlerin sadece kâr elde etme amacıyla hareket ettikleri ve halkla ilişkiler faaliyetlerini bu amaca ulaşmak adına bir araç olarak kullandıkları bir dönem olarak betimlenmektedir. Halkla ilişkilerin tarihsel gelişim sürecinde ikinci dönem 1900-1920 yılları arasında yaşanan “kamuyu bilgilendirme” dönemidir. Bu dönemde örgütlerin faaliyetlerine ilişkin doğru bilgilerin ilk elden sağlanması amacıyla halkla ilişkileri kullanarak kamuyu bilgilendirdikleri görülmektedir. 1920- 1970 yılları arasındaki dönem ise halkla ilişkiler faaliyetlerinin temel işlevinin “ikna” etme olarak tanımlandığı dönemdir. Bu dönemde yaşanan önemli bir gelişme halkla ilişkiler faaliyetleri bağlamında çeşitli “halk” kesimlerinin de dinlenilmeye başlanmasıdır. Bir başka deyişle, iletişim iki yönlü bir hal almıştır. Bu dönemde örgütün faaliyette bulunduğu çevrenin isteklerine kulak veriliyor olsa da, temel amaç çevrenin örgütsel çıkarlar doğrultusunda ikna edilmesidir. 1970’li yıllarda ise halkla ilişkiler faaliyetinin amacı örgüt ve paydaşları arasında karşılıklı anlayışın oluşturulması şeklinde evrimleşmiştir. Örgütler sadece etkililik ve verimlilik odaklı olarak çalışmamakta, toplumsal faydayı göz önünde bulundurmak durumunda da kalmaktadırlar. Bu dönemde halkla ilişkiler örgütü halka (paydaşlara) anlatan, halkı (paydaşları) da örgüte anlatan bir köprü işlevi üstlenmiştir. 1990’lı yıllar ise halka ilişkilerin amacının “ilişki yönetimi” şeklinde yeniden yorumlandığı dönem olarak dikkat çekmektedir. Bu dönemde halkla ilişkiler örgütün hedeflediği misyona ulaşması konusunda ortaya çıkan engellerin kaldırılması ve bu sürecin kolaylaştırılması adına ilgili paydaşlarla karşılıklı fayda temelinde ilişkiler kurulması ve yönetilmesi işlevini üstlenmiştir (Steyn, 2011).