Bebek ve anne ya da birincil bakım veren kişinin bağının kalitesi çocugun güven duygusunu ve başkalarıyla güvenli ilişkiler kurmasını derinden etkiler.

Çocukların düşünce yapıları yetişkinlere benzer bu yüzden hastane yaşantısına hazırlanma sürecinde ebeveyn önemlidir.

Annenin çocukla etkileşimi ve çocuğa nasıl davrandığı bu noktada çok da önemli değildir.

Hasta çocukların sürekli bakımı aileden herhangi biri tarafından da gerçekleştirilebilir.

Çocukların dürtüleri ile sosyal çevrenin ilk etkileşimleri daha sonraki öğrenme, sosyal uyum ve anksiyete ile başa çıkma örüntülerini belirlemede çok etkili değildir.