Hava hukukunun politikliği yani siyasi karakteri vardır. Hava hukukçusu Prof. Dr. Mazhar Nedim Göknil’e göre; “Hava hukunun en önemli özelliği politikliğidir. Ona bu özelliği veren bir taraftan ‘hava taşıtının’ diğer taraftan ‘hava’nın arz ettiği özelliklerdir.” Sosyal ve ekonomik ilişkileri düzenlemesi nedeniyle her hukuk kuralında bir politik özellik vardır. Fakat hava hukukunda, özellikle hava kamu hukukunda, politik düşünceler önemli bir rol oynamaktadır. Bu da havacılığın devletin güvenliği ile ilgili olmasından kaynaklanmaktadır. Hava sahası ve hava araçları ülkelerin (iç ve dış ) emniyetleri konusunda son derece büyük bir önem taşımaktadır. Hava aracı mükemmel bir emniyet aracı olduğu kadar müthiş bir tahrip aracıdır. Hava sahasına gelince ne bir memleketi saran kara sınırlarının doğal ve askerî engelleri ne de denizler onu hava tehlikesinden korumaya yetmemektedir, tepeden gelen tehlikelere karşı engel hemen hemen yok gibidir. Hava hukukunun politik özelliğinden dolayı Şikago Sözleşmesinde bir devlete ülkesinde hava yollarını kendi gösterme ve gerekli gördüğünde bazı bölgelerden uçmayı yasak etme ve hatta tamamen kapatma yetkisi verilmiştir.
Hava hukukunun politik özelliğine ekonomik düşünceler de katkıda bulunmaktadır. Havacılıktaki gelişmeler küresel ekonomiyi ve ticari faaliyetlerdeki liderliği etkilemektedir. Bu sebeplerle gökyüzünün serbestliği (açık gökyüzü anlaşmaları-open skies), devletlerin havadaki hâkimiyeti, havacılığın ve hava yollarının kontrolü ve bu sektördeki girişimlerin desteklenmesi gibi konular devletlerin en önemli ilgi alanları haline gelmiş ve hava hukuku kurallarının oluşturulmasına karışmalarını kaçınılmaz kılmıştır.
Siyasi bir kuruluş olan Birleşmiş Milletlerin ICAO (Uluslararası Sivil Havacılık Teşkilatı) ile yakından ilgilenmesi ve yaptığı anlaşma ile onu kendine bağlı hale getirmesi politik özelliğin uluslararası alanda da mevcut olduğunu göstermektedir. 13.05.1947 tarihli bu anlaşmada (Agreement between the United Nations and ICAO, 13.05.1947) Birleşmiş Milletlerin Ekonomik ve Sosyal Konseyi ile ICAO’nun iş birliği yapması yer almaktadır. Anlaşmadan sonra ICAO Asamblesi 5-18 Haziran 1951 tarihleri arasında Montreal’de yaptığı toplantılarda aldığı kararla, Şikago Konvansiyonunun 49 ve 64’üncü maddelerine uygun olarak Birleşmiş Milletlerin asli organlarına dünya emniyetiyle ilgili her türlü yardımda bulunmayı taahhüt etmiştir.