1970’li yıllarda petrol krizi ve ekonomik durgunluk hava taşımacılığını önemli ölçüde etkilemiştir. Bu gelişmeler üzerine İngiltere, 1975 yılında Bermuda Anlaşması’na daha kısıtlayıcı uygulamalara dönüştürmek üzere son vermiştir. 23 Haziran 1977 tarihinde İngiltere ve ABD, yine Bermuda’da yeni bir hava hizmetleri anlaşması imzalamışlardır. Bu anlaşma Bermuda II anlaşması olarak adlandırılır. Bermuda II anlaşmasında ilk anlaşmanın liberal düzenlemelerinde bazı sınırlamalar yapılmıştır.

Bermuda II anlaşması şu düzenlemeleri içeriyordu: 

• Kuzey Atlantik trafiğinin iki ana rotası için hava taşıyıcılarının çoklu atanması prensibinin istisnaları (Londra-New York, Londra-Los Angeles). Her devlet sadece bir hava taşıyıcısı atayabilir. 

• Almanya’daki dört havaalanına uçuş ve transit haklar dışında Amerikalı hava taşıyıcıları için Londra’ da beşinci trafik hakkının kaldırılması. 

• En fazla frekans sayısının tanımlanması yoluyla talep edilen hava hizmeti kapasitesi ve frekansının planlamasında sıkı ön kontrolün getirilmesi ve kapasite fazlasını önlemek için danışma süreci. 

• IATA’nın fiyat belirleme sisteminin devamı. Hava taşıyıcılarının talep ettikleri fiyat, danışma süreci ile iki tarafın da onayını gerektirmektedir. Eğer anlaşma yapılamazsa cari fiyatların uygulanmasına devam edilmektedir. Yasa dışı indirimlerle uğraşmak ve çatışmaları önlemek için sürekli bir tarife çalışma grubunun oluşturulması.