İlk kent-devletleri belirli bir toprağa sahip, kendi kendine yeterli, tarımsal karakterli bir toplumsal yapı gösteriyordu. Esas olarak kamusal, dinsel ve özel olmak üzere üç yaşam alanının bulunduğu bir kent-devleti, Eskiçağ’da, devletin adından ziyade içinde yaşayan yurttaşların adıyla anılırdı. Bu kent devletleri Eski Yunanca’yı konuşuyorlardı. Ancak 'Kent devletleri çok uluslu bir yapı gösteriyordu.' seçeneğinde verilen ifadenin aksine kent devletlerinde yaşayanlar kendilerini tek bir ulus olarak görüyordu.