İlk kent-devletleri belirli bir toprağa sahip, kendi kendine yeterli, tarımsal karakterli bir toplumsal yapı gösteriyordu. Esas olarak kamusal, dinsel ve özel olmak üzere üç yaşam alanının bulunduğu bir kent-devleti, Eskiçağ’da, devletin adından ziyade içinde yaşayan yurttaşların adıyla anılırdı. Bu kent devletleri Eski Yunanca’yı konuşuyorlardı. Ancak D seçeneğinde verilen ifadenin aksine kent-devletlerinde yaşayanlar kendilerini tek bir ulus olarak görüyordu.