Yeni kavramlar için eski terimlerin kullanılması da bazı zorlukları ve anlam karmaşasını beraberinde getireceğinden, bu kavramlar
için yeni terimlerin kullanılması ve hukuk diline bu
yeni terimlerin yerleşmesi kaçınılmazdır. Buna örnek olarak, 15.1.2004 tarihli 5070 sayılı Elektronik
İmza Kanunu (RG. 23.1.2004, S. 25355) verilebilir. Bu Kanun’un 4. maddesinde “güvenli elektronik
imza” nın unsurları sayılmış ve hukukumuza el yazısıyla imza ile aynı hukuki sonuçları doğuran (EİK
m. 5/1; TBK m. 15/1) yeni bir kavram ve terim
getirilmiştir. Güvenli elektronik imza, kanunlarda
güvenli elektronik imza ile yapılamayacağı açıkça
belirtilmiş olan işlemler dışında, elle atılan imza
yerine kullanılabilir. “Güvenli elektronik imza”
terimi, hukuki sonucu kanunlar tarafından açıkça
düzenlenmiş (TBK m. 15/1; HMK m. 205/2) özel
bir kavramı ifade ettiğinden, bu terim yerine başka
sözcüklerin kullanılması mümkün değildir.