Kamu hakları, kamu hukukundan doğan haklardır. Bireyler bu haklarını devlete karşı ileri sürebilmektedir. Yani bu haklar ihlal edilecekse, kural olarak sadece devlet tarafından ihlal edilebilir ve bireyler de bu haklarını devlete karşı ileri sürebilirler. Anayasa’nın İkinci Kısmı “Temel Haklar ve Ödevler” başlığını taşır, işte burada bahsi geçen temel haklar, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası tarafından öngörülmüş ve de düzenlemeye kavuşturulmuş Kamu Hakları olmaktadır. Kamu haklarını üçe ayırmak mümkündür. Buna göre ilk sırada “Negatif Statü Hakları” bulunmaktadır. Bunlar devletten sadece bir yapmama, müdahalede bulunmama görevini yerine getirmesini beklemektedir. İkinci grup ise “Pozitif Statü Hakları”dır. İsteme Hakları da denen bu haklar arasında ailenin korunması, sosyal güvenlik hakkı gibi hakları görmek mümkündür. Birinci gruba göre burada en önemli fark, artık devletten bu hakları koruması için olumlu bir eylem bekleniyor olmasıdır. Anayasada “Sosyal ve İktisadi Haklar ve Ödevler” başlığı altında bu haklar düzenlenmiştir. Üçüncü ve son kamu hakları grubu ise “Aktif Statü Hakları”dır. Bu haklar kısaca siyasal katılım hakları olarak tanımlanabilir. Kamu hakları kişilerin devlete karşı sahip oldukları haklardır. Özel haklar ise kişiler arasındaki hukuki ilişkileri düzenleyen hukuk kuralları tarafından tanınan haklardır. Niteliklerine göre özel hakları ayırırken kullandığımız ölçüt hak sahibinin ne ölçüde ve kime karşı bu hakkı öne sürelebildiğidir. Bu ölçüt ile değerlendirildiğinde özel haklar ikiye ayrılır; “Mutlak Haklar” ve “Nisbi Haklar”. Doğru cevap D'dir.