Farklı kaynaklardaki kuramsal çerçeve ve tanımlardan yararlanan Karaman (2013), öğrenme nesnelerinin niteliklerini 12 başlık altında özetlemektedir (s. 635-636). Buna göre öğrenme nesneleri;
1. Bir konumdan erişilebilir ve rahatlıkla farklı noktalara yayımlanabilir (Erişilebilirlik).
2. Belli bir konumda, belli bir araç veya platform ile geliştirilmiş olsa da farklı konumlarda, farklı araçlar ya da platformlarda kullanılabilir (Ortamlar arası kullanılabilirlik).
3. Farklı bireysel ya da kurumsal gereksinimlere göre uyarlanabilir (Uyarlanabilirlik).
4. Yeniden kullanılabilir (Yeniden kullanılabilirlik).
5. Yeni sürümler çıksa bile büyük değişiklikler gerekmeden çalıştırılabilir (Süreklilik).
6. Daha az zamanda ve daha düşük maliyetle oluşturulabilir (Düşük maliyet).
7. Öğretimsel etkinlik, maliyet ve kullanışlılık bağlamında değerlendirilebilir (Değerlendirilebilirlik).
8. Bir araya getirilerek daha büyük içeriklere dönüştürülebilir (Modülerlik).
9. Kolay anlaşılır arama terimleriyle erişilebilir (Keşfedilebilirlik).
10. Başka bir nesnenin yerine kolaylıkla kullanılabilir (Birbiri ile değiştirilebilme).
11. Kolayca bulunabilir, eklenebilir ya da değiştirilebilir (Yönetilebilirlik).
12. Öğrencilerin bireysel öğrenme gereksinimlerine göre birleştirilebilir (Üretilebilirlik).