Tanzimat döneminde Ahmet Mithat Efendi, edebiyat aracılığıyla halkı eğitmeyi amaçlamıştır. Ahmet Mithat Efendi gibi Hüseyin Rahmi Gürpınar da aynı şekilde roman yoluyla geri kalmış Osmanlı toplumuna faydalı olmak amacıyla romanlarını kaleme almıştır. Toplumdaki aksaklıkları, yanlışları mizahi bir anlayışla ele alarak insanların doğruyu görmelerine katkıda bulunmuştur.