Yanıt Açıklaması: Öğrenme kuramları, Sosyal Öğrenme ve Davranışçı Yaklaşımdan oluşmaktadır. “Davranışçılık” kelimesi ile en çok anılan isim şüphesiz ki B. F. Skinner’dır ve Skinner’ın çalışmalarının çoğu ikna araştırmalarına uygulanabilmektedir (Skinner, 1957). Örneğin, pekiştireç yapıları olarak adlandırdığı yapıyı (Le Francois, 1980) tanımladı. Bu, ne tür bir davranış için, ne kadar sıklıkla olumlu ya da olumsuz uyarıcının (ya da birçoğumuzun ödül ve ceza olarak adlandırdığı) gösterilmesi gerektiğini ifade eder. Albert Bandura’nın “Sosyal Öğrenme Kuramı”, insanların içsel durumları ve sosyal pekiştireçler arasındaki sürekli etkileşime cevap verdiklerine inanmaktadır. Böylece sosyal etkileşimlerimizden nasıl davranacağımızı öğreniyoruz. Belli bir davranışın sosyal olarak ödüllendirici olmadığını veya belki de sosyal cezalandırmaya yol açacağını algıladığımızda, davranışı sürdürmeyi ya da davranışa son vermeyi öğreniyoruz (ya da ikna ediliyoruz). Pekiştireçler iki önemli kaynaktan geliyor: doğrudan ya da dolaylı deneyim biçimindeki dışsal bilgi ve öz benliğimiz gibi içsel olarak meydana getirilen, kendini pekiştirme sistemleri.