İkna edici iletişimde, sözsüz mesajlar ve onlara ilişkin ayrıntılar, bireysel, toplumsal ve kültürel etmenlere göre farklılaşabilmektedir. Sözsüz ve sözel mesajlar bir bütün halinde, ikna mesajını oluşturmaktadır. Ses tonu, üzerlerindeki giysi ve aksesuarlarla, fiziksel özellikleriyle birlikte genel görüntüleri, jest ve mimikler, vurgulamalar olmadan, karşımızdakinin söyledikleri bir anlam ifade etmeyebilir. Özellikle iknacının görünür olduğu durumlarda, ses tonları, konuşma hızları, el, kol hareketleri, yüz ve yüzdeki organların hareketleri ile ağızdan çıkan sözleri birlikte değerlendirerek iknacıya güvenip güvenmeyeceğimize karar veririz. İkna eşiğinin ne olacağını; ne zaman biri diğerini iknaya çalıştığında sözsüz faktörlerin devreye girdiğine bakarak saptamaya çalışılmaktadır. Buradaki amaç: Karar verirken kullanılacak bilginin miktarını arttırarak; iknacının iletmek istediği içeriği; bu yoğunluk içerisinde düzenleyerek, alıcıyı savunmaya geçirmeden; onları istendik yönde ikna etmektir. Anlaşıldığı gibi sözsüz iletişim adeta, otomatik ve içgüdüsel olarak oluşmaktadır.Bununla birlikte Araştırmacı Albert Mehrabian’ın (1971) ifade ettiğine göre, yüz ifadelerinin ve ses tonu, hız gibi ses özelliklerinin doğru kullanılması durumunda, sözel iletişim, yani sözcükler kullanarak; konuşarak gerçekleştirilen iletişimin oranı %7, geri kalan %93’lük kısımda ise, tamamen sözsüz etmenler kanalıyla iletişim sağlanmaktadır.