Hükümetin borçları kralın kişisel borçlanmaları olarak kabul edildiği için hem faiz hadleri yüksekti hem de bir sonraki kral bu kişisel borcu ödememe hakkına sahipti. Onyedinci yüzyılın sonlarına doğru bu tür borçlanmaların hükümetin resmi borcu olduğu fikri ortaya çıktı ve bu fikre öncülük eden Hollanda ile İngiltere daha düşük faizlerle borçlanarak teşebbüslerini finanse etme fırsatı yakaladı.