Osmanlı ekonomisi geçimlik tarım ekonomisine dayanmaktaydı. Nüfusun büyük bir çoğunluğu köylerde yaşamaktaydı. Köylülerin gelir düzeyleri arasında önemli bir farklılık yoktu. Osmanlı Devleti’nin en önemli geçim kaynaklarından biri olan öşür vergisi, köylüler tarafından tarımsal ürün aracılığıyla ödenmekteydi. Tarımda kullanılacak emek gücü kıt olduğunda, özellikle 16. yüzyıla kadar köylünün işlediği toprağı terk etmesi kanunlarla engellenmişti.