Tarihsel olarak şehirlerin büyümesinin önündeki ana engel şehirli nüfusun temel ihtiyaçlarının karşılanmasındaki güçlüklerdi. Sanayi öncesi toplumlarda tarım dışı faaliyetlerle uğraşan nüfusun bile çoğu kırsal bölgelerde yaşıyordu. Çünkü dokuma ve demir gibi sınai malların uzak pazarlara nakli, yiyecek ve ham maddelerin işçi merkezlerine taşınmasından daha kolaydı. Ancak buhar gücünün ve fabrika sisteminin doğuşu, demir sanayiinde odun kömüründen kok kömürüne geçiş ve ulaştırma ile haberleşme alanındaki gelişmeler durumu değiştirdi. Fabrikalar iş gücünün belirli merkezlerde toplanmasını gerektirdi. Kömürün kazandığı büyük önem, çoğu büyük sanayi merkezlerinin kömür yataklarının yakınında kurulmasına neden oldu.