Osmanlı yönetimi ithalatı teşvik edici, ihracatı engelleyici bir politika izliyordu.

Ordu ile bürokrasinin menfaatleri çiftçi, esnaf ve tüccarın çıkarlarından üstün tutuluyordu.

İthalat açısından 19. yüzyılın ilk yarısındaki en çarpıcı artış dokuma ürünlerinde, özellikle pamuklu dokumalardaydı.

Tekellerin kaldırılması ile hükümet önemli miktarda kazanç elde etti.

1838'den sonra Osmanlı dış ticaret rejimi, dünyanın en liberal ticaret rejimlerinden biriydi.