Sanayileşme, sabit sermayenin önemini artırdı. Değişken sermayenin avantajı daha kolaylıkla paraya çevrilebilir ve bundan dolayı da kullanım alanları arasında daha akışkan olmasıydı. Sabit sermaye değişken sermayeye göre çok daha uzun bir sürede geri döneceği için uzun dönemli finansman araçlarına ihtiyaç doğdu ve bu da yatırım bankalarının önem kazanmasına neden oldu. ilk sınai gelişme safhalarını karakterize eden ortakların tüm mal varlıklarıyla borçlardan sorumlu olduğu anonim ortaklıkların ve kişisel firmaların yerini sınırlı sorumluluğa dayalı şirketlerin almasıydı. Güçlü şirketler arasında piyasayı daha iyi denetlemek için yatay ve ham madde arzı ile ürünlerin satışını kontrol etmek için dikey birleşmeler oluştu. Sanayileşmeye uyum, yalnızca sanayi idarecilerinin bir çabası değildi. İşçiler de işverenlerle pazarlıklarda çıkarlarını korumak için örgütlenme yoluna gittiler.