Osmanlı ilerleyişine karşı Avusturya, İspanya, Portekiz, İran ve Rus mukavemetinin giderek güçlenmesiyle bol ganimetli, kısa süren ve vergi gelirlerini artırıcı savaşlar sona erdi. Sınır bölgelerini koruma, silahlanma ve asker barındırma maliyetleri önemli ölçüde arttı. Öte yandan imparatorluk ordusunun temelini oluşturan sipahiler geleneksel silahlar kullanan atlı askerlerdi. On altıncı yüzyılda ateşli silahların önem kazanması imparatorluğun gücüne çok şey katan tımar sistemini sarstı. Tımarlı sipahi sayısı oldukça azaldı. Kaldı ki, mevcut olanlar da savaşa uygun değildi. Bu yüzden ateşli silahlarla donanmış ve maaşları merkezi hazine tarafından ödenen yeniçerilerin sayısı sürekli olarak artırıldı. Klasik askeri organizasyondaki değişme mali yapıyı da etkiledi. Merkezi hazinenin artan gelir ihtiyacını karşılamak için tımarlara ait toprakların vergi gelirlerine el konuldu.