Değişken sermayenin avantajı daha kolaylıkla paraya çevrilebilir ve bundan dolayı da kullanım alanları arasında daha akışkan olmasıydı. 19. yüzyıl öncesinde bir müteşebbis ticaretin veya sanayinin bir dalından diğerine kısa bir süre içinde kolaylıkla geçebilirdi. Çünkü o sermayesinin küçük bir bölümünü belirli bir sanayi dalına ait pahalı binalara ve makinelere yatırmıştı. Oysa Sanayileşme, sabit sermayenin önemini artırdı. Yeni sistem altında ise müteşebbis artan ölçüde ihtisaslaşmak ve yatırım kararlarını alırken çok daha büyük riskler üstlenmek zorunda kaldı. Öte yandan sabit sermaye değişken sermayeye göre çok daha uzun bir sürede geri döneceği için uzun dönemli finansman araçlarına ihtiyaç doğdu ve bu da yatırım bankalarının önem kazanmasına neden oldu.