19. yüzyıl öncesinde kamuca desteklenen az sayıda eğitim kurumu bulunuyordu. Zenginler, çocuklarına özel öğretmenler tutuyorlardı. Din ve hayır kurumları ile az sayıdaki özel okul, şehirlerde temel eğitim hizmetleri sunuyorlardı. Teknik eğitim çıraklık sistemiyle veriliyordu. Orta ve yüksek eğitim, imtiyazlı sınıfların çocuklarına mahsustu. Üniversiteler, bilim merkezleri olmaktan çok uzaktı. Fransız İhtilali’nden sonra bedava eğitim fikri ve uygulaması Avrupa’da yaygınlaştı. Pek çok devlet kamu kaynaklarıyla finanse edilen yaygın ve etkin eğitim sistemleri kurdular. 19. yüzyılda sanayileşmenin yol açtığı sosyal yapıyla ilgili bir diğer değişme de eğitimin yaygınlaşmasıydı. Avrupa ülkelerinin sanayileşme konusunda kazandıkları başarı ile nüfusun okuryazarlık düzeyi arasında büyük bir paralellik bulunuyordu.