Fotoğraf, doğada mevcut gözle görülebilen maddi varlık ve şekilleri, ışık ve bazı kimyasal maddeler yardımıyla ışığa karşı duyarlı hale getirilmiş film, kağıt veya her hangi bir madde üzerine saptayan fiziksel ve kimyasal işlemdir. Fotoğrafçılığın başlangıç tarihi kesinlik kazanmamıştır. Fotoğraf tarihi, karanlık bir kutu içinde görüntü elde etmenin tarihi olduğu kadar, bu görüntüleri fotokimyasal yollarla saptamanın da tarihidir.

Sekizinci yüzyılda Cabir ‹bni Hayyam adlı bir Arap’ın Gümüş Nitrat’ın güneş ışı- ğı etkisiyle karardığını bulması ve 15. asırda büyük sanatçı Leonardo da Vinci’nin karanlık odada mevcut ufak bir deliğin dış dünyadaki görünümlerini aksettirmesi fotoğrafçılık tarihinin önemli başlangıçlarıdır. Rönesans devrinde sanatçılar, ışığın girdiği ufak bir delik aracılığıyla karanlık kutunun öbür ucunda ters çevrilmiş bir görüntü elde ettiler. 18. yüzyılda karanlık kutunun bir ucuna mercek ve diğer ucuna da buzlu cam konularak, görüntü kutunun dışında görülebilir hale getirilmiştir.

Gerçekliğin tasviri yakın dönemlerde daha hızlı ve çabuk oldu. Fotoğraf sanatı 19 yüzyılda hızla gelişti. 1839 yılında, Fransa’da, Louis Daguerre’in kendi yöntemiyle bir fotoğraf imajını gümüş kaplı bir bakır plakaya basması ilk fotoğraf örneklerindendir.

Aynı dönemlerde Henry Fox Talbot bir takım kimyasal maddelere batırılmış kağıtlar üzerinde görüntü elde etmeyi başardıysa da yavaş yavaş kararması ve görün- tünün net olmaması nedeniyle kolayca unutuldu. Ancak Talbot’un bu buluşu için ilk defa “FOTOĞRAF” tanımlaması kullanıldı. Bir süre sonra da negatişerin poziti- fe çevrilmesi başarıldı ve modern fotoğrafçılığın temeli atıldı.