Televizyonun yaygınlaşmasıyla daha da önem kazanan belgesel tür pek çok ül­kede planlı ve örgütlü bir biçimde kullanılmaya başlanmıştır. Özellikle kamu hiz­meti yayıncılığının önce Batı Avrupa'da, daha sonraları dünyanın diğer bölgelerin­de yaygınlaşmasıyla birlikte, bilgilendirme, eğitme ve eğlendirme gibi temel amaç­lar genelde kamu hizmeti yayıncılığı özelde ise belgesel için kullanılır olmuştur, Kaldı ki, ticari sinemanın kimi kesimleri de belgesel türün açtığı bu yolda yürüme­ye, toplumsal sorunların alabildiğine irdelenip tartışıldığı başarılı yapıtlar sergile­meye başlamıştır. Belgesel tanımı, televizyonun gelişim tarihiyle paralel bir deği­şim göstermiştir. L. Herman'a göre, "Belgesel film, öyküsü gerçeğin içinden çıkan bir çalışmadır. Bu nedenle de gerçekçi bir konum içinde, öykünün geçtiği gerçek yerde ve öyküyle ilgili gerçek kişilerle uygulanır." İngiliz Belgesel Okulu'nun ön­de gelen yönetmen ve kuramcılarından biri olan Paul Rotha ise şöyle diyor: "Bel­gesel sözcüğü konuyu ya da biçimi değil, yaklaşımı belirler. Belgeselde ne eğitil­miş oyuncuların ne de sahnelemenin yararları yadsınamaz. İzleyici üzerinde etki uyandırabilmek için her türlü teknik yöntemden yararlanılabilir. Belgesel sinema öykülü sinemadan amacıyla ayrılır." Gelişen belgeselcilik geleneğine göre, belge­sel programların açık sosyal amaçları ve demokratikleşme işlevleri bulunmaktadır,