Birleşik Devletler yönetimi 1929 krizini izleyen dönemde “New Deal” adı verilen kapsamlı bir programı hayata geçirmiştir. 1933 ile 1939 yılları arasında uygulanan bu program dünya ekonomik krizinin sonuçlarını hafifletmek, kapitalist sistemin karşılaştığı güçlükleri aşmak üzere tasarlanmış ve yürürlüğe geçirilmiştir. Bu amaçla öncelikle toplumsal dengesizlik ve istikrarsızlığın giderilmesine, farklı ekonomik çıkarlar arasında bir denge kurulmasına çalışılmıştır. Alınan en önemli kararlardan biri büyük boyutlara ulaşan işsizliğin önlenmesidir. Bu çerçevede Çalışmayı Geliştirme İdaresi, Sivil Koruma Birlikleri gibi kurumlaşmalara gidilmiş, Ulusal Sınai Kalkınma Yasası çıkarılmıştır. Yeni sorunlar klasik liberal/kapitalist teoriden yani laissez-faire zihniyetinden uzaklaşılmasını ve ekonomiye devlet müdahalesini beraberinde getirmiştir. Keynes’in “krizi aşmak için gerekirse milyonlarca insana çukur açtırıp sonra bu çukurların kapattırılması”  şeklinde  sloganlaşan görüşleri gereğince Amerika Birleşik Devletleri’nde  birtakım  kitlesel  çalışma  kampanyaları yürütülmüştür. Diğer seçenekler, 1933’te kurulan ve yedi eyaleti kapsayan muazzam genişlikteki “Ten-nessee Vadisi İdaresi” kampanyasında yürütülen çalışmalara aittir. Yeni yolların, köprülerin, otoyolların, barajların ve demiryolu ağının inşası için bizzat devletçe son derece büyük kaynaklar ayrılmıştır. Bu dönemde çalışma yasaları yeniden düzenlenmiş, ücret politikaları olumlu yönde geliştirilmiştir. İşsizlik ve sakatlık sigortası gibi önlemlerle ülkenin içinde bulunduğu toplumsal kriz ortamı hafifletilmeye çalışılmıştır.