Postman (2010), televizyonun gerek bir iletişim ortamı, gerekse işleyiş mekanizması açısından yıkıcı bir öze sahip olduğunu ileri sürüyor. Postman’a göre 20. yüzyılın en etkili kitle iletişim aracı olan televizyon, kültürel açıdan son derece yoksul bir içeriğe hizmet eden ve demokratik süreçleri bozulmaya uğratan bir iletişim biçimini dayatır.