Hac, hicretin 9. yılında (631) farz kılındı. Ancak Hz. Peygamber, henüz İslâm’a girmeyen müşriklerin de hacca geleceğini ve bazılarının , adetleri olduğu üzere, Kâbe’yi çıplak tavaf edeceğini bildiğinden bu yıl bizzat hacca gitmedi ve Hz. Ebû Bekir'i hac emiri olarak görevlendirdi. Hz. Ebûbekir’in, 300 hacı adayıyla birlikte Mekke'ye hareket etmesinden kısa bir bir süre sonra, Tevbe sûresinin müşriklerle daha önce yapılmış olan andlaşmaları konu alan ilk âyetleri nazil oldu. Bunun üzerine Resûlullah, Mekke'ye giderek bu âyetlerdeki müşriklere yönelik bir ültimatom mahiyetindeki hükümlerini bildirmesi için kendi ailesinden Hz. Ali'yi yola çıkardı. Hz. Ali yolda kafileye yetişti ve durumu Hz. Ebû Bekir’e anlattı. Hac ibâdeti Hz. Ebûbekir'in idaresinde ifa edilirken, Hz. Ali bayramın birinci günü Minâ'da Tevbe sûresinin ilk âyetlerini okuduktan sonra müşriklere dört maddelik şu
ültimatomu açıkladı:
1. Müşrikler bu seneden sonra Kâbe'ye yaklaştırılmayacaktır.
2. Kâbe'yi çıplak tavaf etmek artık yasaklanmıştır.
3. Mü'minlerden başkası cennete giremeyecektir.
4. Önceden yapılmış olan andlaşmalar, süresi doluncaya kadar bozulmayacak, daha sonra Müslüman olmadıkları takdirde can güvenlikleri kalkacaktır. Doğru cevap C'dir.