Hz. Ebû Bekir dönemindeki ridde olaylarının dinî olduğu kadar siyasî sebepleri de vardır. Bunun en önemli delili ise isyanlarda rol oynayan sahte peygamberlerin birer ruhanî önder değil, Medine’nin siyasî hâkimiyetine baş kaldıran kabile reisleri olmalarıdır. Onların peygamberlik iddiasında bulunmaları, aslında insanları siyasî açıdan kendilerine daha çabuk bağlama ve Medine’de bulunan Hz. Peygamber’e bu amaçla kendilerinden alternatif gösterme gayretinin bir sonucudur. Esasında peygamberlik iddiasında bulunanların etrafında toplananlar da onların peygamberlik iddialarını değil, daha çok siyasî kimliklerini dikkate almışlardır.