İlk halîfe seçimine farklı bir açıdan bakan ikinci topluluk, Hâşimîlerdi. Esasında bunların, Hz. Ebû Bekir’e, hilâfete layık olma ve onun gereklerini yerine getirebilme açısından bir itirazları söz konusu değildi. Ancak Kureyş’ten olması uygun görülen ilk halifenin onlara göre Benî Hâşim kolundan olması daha isabetli olurdu. Yani onlar, Hz. Peygamber’e yakınlıkları sebebiyle hilâfetin kendilerine ait olması gerektiğini düşünüyorlar, aralarından bir grup ise özellikle Hz. Ali’yi halifeliğe daha uygun görüyorlardı. Ancak ashâb Hz. Ebû Bekir’de birleşince, onlar da kısa bir gecikmeyle biat ettiler. Bununla beraber İslâm tarihi kaynaklarının ittifakına göre Hz. Ali, hiçbir zaman kendisinin halîfeliği ile ilgili olarak bir dinî delili gündeme getirmemiş, ayrıca Hz. Ebû Bekir’e biat ettikleri için sahâbeye gücendiğini ima eden bir söz de sarf etmemiştir. Hz. Ebû Bekir’in şahsı ve halifelik konumuyla ilgili olumsuz bir ifade kullanmamış, onun hilâfete layık bir şahsiyet olduğunu ifade ettikten sonra sadece bu meselenin kendilerinden habersiz bir şekilde sonuçlandırılmasından duyduğu kırgınlığı dile getirmekle yetinmiştir.