Empedokles’ten itibaren, doğa felsefesi ile ilgili tartışmalar “plüralist” (çokçu) bir karakter arz etmeye başlamıştır. Doğa felsefesinin bu nihai dönemi, şeyleri meydana getiren öğenin birden fazla olduğu düşüncesi üzerine kurulmuştur. Empedokles, Anaksagoras, Demokritos ve Leukippos plüralist dönemin başlıca temsilcileridir.