Toplumların sosyo-ekonomik, kültürel ve politik ihtiyaçlarına göre oluşturulan cinsiyet ilişkilerinde kadınlar ve erkekler, yine bu toplumsal yapıya özgü araçlarla ve birbiriyle etkileşim halinde olan toplumsal kurumlar yoluyla kadın ve erkek yapılmaktadırlar. Bu kurumlar aile, okul, iş yerleri, kışlalar, medya vb.dir. Örneğin Türkiye’de doğumundan itibaren aile içinde bebeklere cinsiyet ayrımlarını belirten kızlar için pembe, oğlanlar için mavi giysiler giydirilmesiyle başlayan süreç, çocukların oyuncaklarının farklılaşmasıyla (oğlanlar için tabanca, araba, sokak oyunları için top vb.; kızlar için bebekler, ev ve mutfak araçları vb.) devam eder. Böylece hangi renklerin, oyunların, kimliklerin, rollerin hangi cinsiyetler için olduğuna dair normlar da öğretilmiş olur. Kadınlık alanının evlilik, çocuk ve annelikle özdeşleşen ev-içi, özel alanken; erkeklik alanının kamusal alan olarak görülmesi bu süreçte başlar. İlerleyen süreçte, erkekler “sünnet”, “askerlik”, kadınlar ise “evlilik” gibi törenlerle kendilerine yüklenen toplumsal cinsiyet rollerini yerine getirir; “erkek” ve “kadın” olurlar. Erkek bebek olarak doğmak ise biyolojik cinsiyet ile ilgili bir durumdur.