İnsanlar arasında ilkeler veya yasalar düzeyinde kurulan soyut bağlar, eşitlik gibi ideal bir değer taşımalarına rağmen, pratikte kurumsal, gruplar arası ve bireylerarası düzeyde dışlama ve tahakküme engel olamamaktadır. Çünkü dünyada insan diye soyut bir varlık yerine; etnisiteleri, cinsiyetleri, cinsel yönelimleri, “ırk”ları, dinleri, fiziksel görünüşleri, sağlık düzeyleri vb. her türden özellikleri bakımından “farklı” insanlar vardır. Ayrımcılık da bu eşitliksizci tanımlama sisteminin sonucu olarak, insanlar arası ilişkide dışlayıcı bir yapı oluşmasına hizmet etmektedir.