Bireylerin oy verme davranışlarıyla ilgili çalışmalar dört modelden söz eder. Bunların ilki, parti kimliği modelidir. Buna göre, bireyler partiyle ve parti liderliğiyle psikolojik bağlar kurmak suretiyle belli bir partiye yönelebilir. İkincisi, sosyolojik modeldir. Bu modelde bireylerin çoğu zaman aileleri vasıtasıyla partilerle kurdukları psikolojik bağlar yerine toplumsal bağlılıklar önem kazanır. Her zaman gerçeğe tam tekabül etmemekle beraber, mesela işçilerin sol partilere, köylülerin muhafazakâr partilere oy vermesi beklenebilir. Üçüncüsü, rasyonel tercih modelidir ve bu modelde bireylerin ailevi veya toplumsal bağlarından veya bağlılıklarından ziyade, kendi rasyonel çıkar hesaplarına göre oy kullandıkları vurgulanır. Bu modelde seçmen rasyonel bir varlıktır; hesap yapar ve en uygun olduğuna inandığı şıkkı seçer. Sonuncusu hakim ideoloji modelidir, ki bu modelde seçmenlerin bireysel tercihleri ideolojik kontrol ve manipülasyon ile şekillendirilir.