İnsan hakları dış politika yapımının tek, öncelikli ve ayrıcalıklı bir konusu olmasa
da neredeyse tüm ülkelerin dış politikalarına girmiştir.

Morgentheau, insan haklarının dış politika gündemine alınmasını ahlaki olarak yersiz, pratikte ise imkânsız bulur. ‘ihtiyatın politikadaki en üstün erdem’ olduğunu ve ‘onsuz siyasi ahlakın da olmayacağı’nı öne süren Morgenthau insan haklarının dış politika konusu yapılmasının ‘ihtiyatlı’ bir politika izlemekten ayrılmak olacağı kanısındadır.

Dış politika yapımında insan haklarının gündeme getirilmesinin emperyalist müdahalelerin bahanesinden başka bir şey olmadığı düşüncesi siyasal ‘şüphecilik’le de desteklenir. İnsan haklarının her zaman ‘politik bir silah ve ideolojik bir araç’ olarak kullanılma tehlikesi mevcuttur.

BM’in Viyana’da 1993 yılında düzenlediği Dünya İnsan Hakları Konferansı’na katılan 171 devlet oy birliğiyle BM fiartı doğrultusunda insan haklarına saygının teşviki, insan haklarının gözetilmesi ve korunması yükümlülüklerini yerine getirme taahhüdünü yenilemişlerdir.

Hepsi