Hümanist ya da diğer adıyla insancıl yaklaşım psikolojide 1950’li yıllarda psikanaliz ve davranışçı yaklaşıma karşıt bir görüş olarak ortaya çıkmıştır. Bu görüş her iki yaklaşımın da insanı edilgenleştiren bakış açısına karşı çıkarlar. Bu yaklaşımın savunucularına göre insan davranışını ne doğuştan getirilen bireyin kontrolünde olmayan içgüdüler ne de çevredeki uyarıcılar belirler. Hümanist psikologlar insan davranışının kendi özgür iradesi, seçimleri ile belirlendiğini ileri sürerler. İnsanı parça parça öğeler yerine, bütün olarak incelemenin gerekliliğine inanırlar.İnsancıl yaklaşımın temcilcileri bireyi bir bütün olarak ele alır ve onu kendi içsel algılarına, anlamlarına göre değerlendirir.