Bir hadîste ise, “Müslüman; elinden ve dilinden kimsenin zarar görmediği kimse” (Buhârî, “İman”, 4) olarak tanımlanmıştır.

Hz. Peygamber de Müslümanı; “Başkalarıyla iyi geçinen (ülfet eden) ve kendisiyle iyi geçinilen (ülfet edilen) kimse” olarak
tanımlamış, “insanlarlarla iyi geçinmeyen (ülfet etmeyen) ve kendisiyle iyi geçinilemeyen (ülfet edilmeyen) kimsede hayır olmadığını” söylemiştir.

Hz. Peygamber; “Herhangi biriniz kendisi için istediğini, mü’min kardeşi için de istemedikçe gerçek mü’min olamaz.” (Buhârî, “İman”,7) buyurmuştur.

 Yunus Emre’nin dediği gibi; “Yaratılanı severiz, Yaratandan ötürü.”

Mevlânâ’nın dediği gibi; “Ayıpsız dost arayan, dostsuz kalır.”