İslam hukukuçularının hüküm çıkarımında başvurdukları bazı kaynaklar vardır ki bunlar üzerinde dikkatlice düşünüldüğü vakit bunların bağımsız delil olmaktan çok, Kur’an veya Sünnet’in veya her ikisinin bir uzantısı mahiyetinde oldukları görülür. Bu kaynaklar önceki şeriatler, sahabi^ sözü ve Medine halkının uygulaması’dır (Ameli ehl-i Medi^ne). İslam hukukunda hükümlerin dayandırıldığı deliller, en temelde yüce Allah’ın kelamı olan Kur’a^n-ı Keri^m ile O’nun son elçisi olan Hz. Muhammed’in Sünnetidir. Muhammed U¨mmetinin bir şer‘i hüküm üzerinde görüş birliği etmeleri anlamına gelen icma^ da bu iki delile eklenir ve temel deliller üçe çıkmış olur. Bunlar “asli^ deliller” olarak adlandırılır. Kıyas ise bir yöntemdir.