Hukuki faaliyetin mezhep yapılanması içerisinde sürdüğü mezhep merkezli dönem kimi yazarlarca taklid dönemi olarak adlandırılmaktadır. Usul terminolojisinde, “delilini bilmeksizin bir başkasının görüşüyle amel etmek” anlamında kullanılan taklid, ictihad yeterliliği olmayanların müctehidlerin görüşlerine uymasını deyimlemektedir.