Sabah namazının vakti, ikinci fecrin meydana gelmesinden, yani tan yerinin ağarmasıyla başlar, güneşin doğmasıyla son bulur. İki fecir vardır. “Fecr-i kâzib” (aldatan fecir, yalancı tan) adı verilen birinci fecir, doğu ufkunda beliren ve ufuktan yukarıya doğru dikey olarak yarı daire şeklinde yükselen bir beyazlık/aydınlıktır. Hanefî mezhebine göre, sabah namazını, halkın cemaate rahatlıkla katılabilmesi için, ortalık biraz aydınlandıktan sonra (isfâr) kılınması müstehaptır. Öğle namazının vakti, güneşin gökyüzünde çıktığı en yüksek noktadan (istivâ) batıya doğru meyletmesiyle (zevâl) başlar. . Cisimlerin, güneş tam tepe noktasında iken yere düşen gölgesi (fey-i zevâl) bunun dışındadır. Bununla öğle vakti
çıkmış, ikindi vakti girmiş olur. Buna “asr-ı evvel” (birinci ikindi) denir. Ebû Hanîfe’ye göre ise öğle vakti, fey-i zevâl dışında, cisimlerin gölgesi iki katına uzayıncaya kadar devam eder. Bununla öğle vakti çıkmış, ikindi vakti girmiş olur. Buna da “asr-ı sânî” (ikinci ikindi) denir. Buna göre doğru cevap E seçeneğinde bulunmaktadır.