Temelini “yeniden doğuş” kavramının oluşturduğu Hinduizm’de, halk tanrılara armağanlar sunmakla bir sonraki yeniden doğuşlarında daha üstün doğacaklarına inanmakta idi. 320’li yıllarda Hindistan’da büyük fetihlerin sahibi olan Gupta kralları, yeniden ihya edilmiş Hinduizm’in koruyuculuğunu yaptılar. Ayrıca Hinduizm’in bir parçası olan, en yüksek otorite kaynağının Vedalar olduğunu söyleyen, Hindu hukuk anlayışını da benimsediler. Yedinci yüzyıla gelindiğinde Hinduizm, Hindistan’da sosyo-kültürel yaşamın her alanında varlığını en etkin biçimde devam ettirmekteydi.