İslâmî dönemde vezirliğin meşrutiyet kaynağı, Kur’ân, Hadis ve Maslahat olmak üzere üç temel gerekçeye dayandırılmıştır. Hz. Mûsâ, Allah’tan kendisi için bir vezir istemiş, Allah da bu isteğini kabul edip ona kardeşi Harun’u vezir tayin etmiştir. Buna kıyasen hükümdarın da kendisine bir vezir tayin etmesi en meşru hakkıdır. Kur’ân bu olayı bize şöyle nakleder: “Mûsâ, ‘Ey Rabbim, bana kendi ailemden, kardeşim Hârun’u vezir yap, beni onunla destekle ve onu işlerime ortak et…dedi.’ Allah: ‘İsteğin kabul edildi, ey Mûsâ! buyurdu.” (Tâhâ, 20/29-36).