Bu mezhebe, Hz. Peygamber’in vefatından sonra halîfe-imam olarak on
iki imamı kabul ettiklerinden dolayı İsnâaşeriyye (on ikiciler/on iki
imamcılar); imamlara inanmayı imanın şartlarından saydıkları için
İmâmiyye; hem itikat hem de ibâdet ve muâmelatta İmam Cafer Sâdık’ın
görüşlerine dayandıklarından dolayı Caferiyye; on ikinci imamın gelişini
beklemeleri sebebiyle Ashâbu’l-intizâr (bekleyiciler) ve on ikinci imam için
çokça kullanılan kâim (hayatta olan, var olan) ünvanına nisbetle Kâimiyye de
denmiştir. Muhalifleri ise mezhebi, Râfıza ya da Râfiziyye diye anmışlardır.