İslâm’ın doğuşunda meşk ve cezm adıyla iki ayrı formda yazı bilinmekteydi. İlk vahiyler biçimsel ve daha kurallı olması bakımından geometrik cezm hattıyla yazılmıştır. Geometrik yazı farklı dönemlerde en fazla işlendiği bölgeye nisbetle mekkî, medenî ve son olarak da kûfî adını almıştır. Geometrik yazı, taş üzerine hakkedilen kitâbelerde ve parşömen üzerine yazılan mühim belgelerde, özellikle mushaf yazımında, yumuşak ve kavisli harflerin hâkim olduğu meşk hattı ise daha çok devlet kurumlarında günlük işlerde ve mektuplarda kullanılmıştır.