İslâm toplumunu ilk dönemlerinden itibaren göçebeler ve yerleşikler; köylüler ve kentliler şeklinde tasnif etmek mümkündür. Arap yarımadasının önemli bir bölümü İslâmiyet öncesi dönemde ağırlıklı olarak göçebe karakter arz eden kabilelerden meydana gelmekteydi. Şehirler ise, sosyal hayatın her yönünü kapsayan çeşitli faaliyetlerin görüldüğü, ekonomik ve kültürel birikimin yoğunlaştığı yerleşim birimleriydi. Bilhassa sık sık panayırların düzenlendiği, şenliklerin yapıldığı Mekke şehri önemli bir ticaret merkeziydi. Mekke’nin bu kadar popüler olmasında Kâbe’nin burada bulunmasının katkısı şüphesiz çok büyüktü. Mekke bu vasfını Hz. Peygamber devrinde de muhafaza etti. Kâbe, Müslümanlar için en önemli ziyaret yeri ve hac merkezi olarak büyük bir saygıya mazhar oldu. Bununla birlikte, Hz. Peygamber’in asıl hareket merkezi, aynı zamanda O’nun kurmuş olduğu İslâm Devleti’nin de ilk başkenti olan Medine şehriydi.