Ortaçağda Müslüman devletler ile gayri Müslim devletlerarasında sınır teşkil eden askerî maksatlarla tahkim edilmiş şehir ve kalelerin bulunduğu uç bölgelere ile geçiş noktalarına sugûr denilir. Emevîler zamanında iskân edilmeye ve müstahkem yerlere kurulmaya başlanan bu uç bölgeleri zaman içinde merkezi Maraş olan es-Sugûrü’ş-Şâmiyye ve merkezi Malatya olan es-Sugûrü’l-Cezîriyye olmak üzere ikiye ayrıldı.