Katmanlı sistemin iki dezavantajı bulunmaktadır. İlk olarak, katmanlar sadece altlarındaki katmanların işlevlerini kullanabildiklerinden sistem tasarımında titiz bir planlama gerekmektedir. Örneğin, normal bir sistemde depolama birimleri ile ilgili işlemler bellek yönetiminin üzerinde yer almaktadır. Fakat sanal bellek kullanımı için bellek yönetimi katmanının depolama birimleri üzerinde işlem yapması gerekebilmektedir. Bu durum, katmanlar arası hiyerarşinin planlanmasını zorlaştırmaktadır. Katmanlı yaklaşımın ikinci problemi ise performans düşüklüğüdür. Örneğin, kullanıcı programı bir okuma isteği gönderdiğinde bu istek öncelikle Giriş/Çıkış katmanındaki bir sistem çağrısını çalıştırır. Bu çağrı bellek yönetimi katmanındaki bir çağrıyı, daha sonra da CPU zamanlaması katmanındaki bir çağrıyı tetikler. Son olarak donanım katmanında okuma işlemi gerçekleştirilir. Her katman geçişinde, bu çağrıya ekstra sistem yükü eklenmektedir. Sonuç olarak bu görev için yekpare bir sisteme göre daha çok işlemci zamanı harcanmış olur. Bu iki sorun nedeniyle geliştiriciler son yıllarda katmanlı yaklaşımlardan uzak durmaktadır. Daha çok işlev barındıran az sayıda katman kullanılarak modüler yapının avantajları ile performans sorunları arasında dengeleme yapılmaya çalışılmaktadır. Doğru yanıt A'dır.