Egoizm, herhangi bir bireyin, başkalarına karşı ne yükümlülüğe mecbur, ne de bir fedakârlığa katlanmak zorunda olmadığını öne sürerek davranışların ancak bireyin kendisi için en yüksek iyiye izin vermesi durumunda gösterilmesi gerektiği düşüncesini kabul etmiştir. Bu çerçevede egoistler, bir davranışın doğruluğunu ölçerken, kendileri için en iyi ve uzun vadeli kazançları esas alırlar. Eğer bir davranıış uzun vadede birey için kötüye oranla ‘en yüksek iyi’yi ortaya çıkarıyorsa ya da muhtemelen çıkaracaksa, bireyler o davranışı ortaya koymalıdır.